56, Hope Road Kingston, Jamaica. Reggae Liefhebbers (her)kennen dit adres direct. Het huisadres van legende Bob Marley, thans het Bob Marley museum.
Bob Marley museum
Voordat het huis dat op het beroemde adres staat, het Bob Marley museum werd, verwierf het reeds op andere manieren faam. Het huis, dat gelegen is in een voor Kingston begrippen dure buurt, behoorde eerst tot Cecil Lindo, een succesvol zakenman in de jaren ’60. Deze entrepreneur veranderde het pand in het hoofdkwartier en studio van zijn platenmaatschappij Island Records.
In de jaren ’70 leefde de rastamuziek op en Bob Marley werd het epicentrum van deze ‘nieuwe’ muziekstroming. Andere legenden als Bunny Wailer, Esther Anderson en Joe Higgs en zijn familie woonden allen voor langere of kortere tijd op het terrein. Tuff Gong Records en een gerenommeerde platenzaak namen eveneens hun intrek. In 1973 mocht Bob Marley zich eigenaar noemen. Lang had hij er geen plezier van. In 1981 overleed hij aan de gevolgen van kanker. Zes jaar later openden de deuren van het Bob Marley museum.
Everything is gonna be alright
Mijn eerste poging tot het bezoeken van het Bob Marley museum faalt. Het is noodweer, de wegen staan blank. Bij de toegangspoort staan een paar bewakers.
“We zijn gesloten,” klinkt het (in eerste instantie) wat zakelijk.
“Maar….”
“We staan hier enkel en alleen om het verkeer in goede banen te leiden, mensen te waarschuwen dat ze beter terug naar huis of het hotel kunnen gaan.”
“… oké…,” reageer ik zichtbaar teleurgesteld.
“Zie ik je morgen, toch?” vraagt hij nu met een big smile. “Je moet terugkomen, je kunt niet zonder een bezoek aan het museum terug naar Europa vertrekken,” met deze woorden zet hij zijn glimlach extra kracht bij.
Intussen gaan we samen op de foto, want stel dat het morgen wederom noodweer is, dan zal een bezoek opnieuw niet mogelijk zijn.
“Tot morgen!” zeg ik stoer, niet geheel zeker van het feit of ik mijn belofte kan houden. Door de gedecoreerde toegangspoort lijkt het standbeeld van Bob naar me toe te lachen. Everything is gonna be alright
Waiting in vain?
“Je bent teruggekomen!”
Zo blij als een kind stormt mijn nieuw verworven Jamaicaanse vriend op me af.
“Ik heb op je gewacht, niet voor niets gelukkig.”
Dat ik terug zou komen, was niet geheel vanzelfsprekend. Aan het noodweer van de vorige dag kwam geen eind. Sterker nog de volgende ochtend ging het simpelweg door. Gelukkig net iets minder heftig, waardoor een bezoek aan het Bob Marley museum een feit kon worden.
I hope you like jammin too
Amper heb ik het walhalla betreed, of ik hoor bekende klanken. De gids neemt plaats voor de memorial wall en start zijn verhaal. Een verhaal over een jongen, wiens moeder donker en vader blank was. Een jongen die er niet altijd bij hoorde vanwege zijn gemengde bloed. Een verhaal over een muzikant geboren op 6 februari 1945, een muzikant die groot werd toen hij in 1956 in Trenchtown ging wonen. Een artiest wiens lied wereldwijd bekend is, een song dat hit van het millennium werd (uitgeroepen door BBC in 1999) en de populairste track sinds 50 jaar op het eiland is; One love. Er mag mee gezongen worden 😉
“One Love! One Heart!
Let’s get together and feel all right.
Hear the children cryin’ (One Love!)
Hear the children cryin’ (One Heart!)
Sayin’: give thanks and praise to the Lord and I will feel all right
Sayin’: let’s get together and feel all right.”
➡️ Lees ook: Een tocht door Trenchtown, waar legendes op elke straathoek worden geëerd
Roots
“Geen camera’s, film- of geluid recorders.”
Enkel de tuin/het terrein mag gefotografeerd worden, de voordeur mag ook nog (alleen als deze gesloten is), maar binnen filmen of fotograferen is absoluut niet toegestaan. Ik had mee een hartelijker welkom voorgesteld op de plek waar (een deel van) de roots van Marley liggen, maar goed. Iets met rechten (portret- en auteursrecht e.d.).
“Feel the vibe“, zegt de gids in kamer die kamerbreed en van vloer tot plafond behangen is met artikelen, knipsels, gouden platen en foto’s van Marley. Amper heeft hij de eerste noten ingezet of een bond gezelschap van diverse nationaliteiten zingt zonder gene a capella saamhorig met hem mee.
I remember when a we used to sit
In a government yard in Trenchtown,
Ob—observing the hypocrites.
Yeah!
Mingle with the good people we meet.
De tour is gestart.
Legend
Hoewel ik persoonlijk vind dat de gids zijn verhaal enigszins op de automatische piloot afdraait, is het verhaal en de geschiedenis, de roem en het leven van Marley zeker niet oninteressant. Omdat fotograferen dus uiterst verboden is, sluipt een dame achter de groep aan en sluit na elke kamer het slot. Geen pottenkijkers! Even op mijn gemak een artikel lezen is er haast niet bij. Het vermoeden dat er toch iets op de gevoelige plaat wordt vastgelegd is groot. Het is iets dat men kost wast kost wil voorkomen.
De studio, het bed, de keuken en zelfs het kogelgat van de moordaanslag op de King of reggae zijn te zien.
Voor wie even niets (meer) weet over het feit dat men Marley van het leven wilde beroven, het volgende:
Op 3 december 1976 dringen onbekenden het huis binnen en vuren 56 kogels af in een poging om de zanger, zijn vrouw, zijn manager en leden van zijn band The Wailers te vermoorden. Wonder boven wonder overleeft iedereen de aanslag. Vermoedelijk heeft de aanslag te maken met het concert dat 2 dagen later plaats zal vinden, het Smile Jamaica Concert. Dat ten doel heeft het ernstig verdeelde eiland weer te verenigen.
Exodus uit het Bob Marley museum
Wanneer je alle vertrekken in het huis hebt gezien, eindigt de tour in een eenvoudige bioscoopzaal. Hier zie je een stuk van de documentaire Marley, een biografische film over het leven van reggaemuzikant Bob Marley uit 2012. Oh, en niet te vergeten, de souvenirwinkel. Mutsen, tassen, Adidas jasjes, openers en nog veel meer. Alles in de bekende rastakleuren (groen, geel en rood) of met een afbeelding van Bob er op.
Ruim een uur later sta ik terug buiten. Een hele ervaring rijker een hoofd vol songteksten, waarvan de betekenis me nu (nog) duidelijker is. Ik slenter terug naar de parkeerplaats. Er is een tijd van komen, en er is een tijd van gaan. Ik kijk nog een keer achterom. Dag bewaker, dag gids, dag Robert Nesta Marley, bedankt dat jullie je verhaal met me wilden delen.
➡️ Lees ook: Een tocht door Trenchtown, waar legendes op elke straathoek worden geëerd
Bob Marley museum praktisch:
- Op speciale dagen – zoals bijvoorbeeld de geboortedag van Bob Marley – vervult het Bob Marley museum de functie van een soort buurthuis. Rastafari verzamelen zich hier en eren de legende
- Voor actuele informatie (openingstijden, entreeprijzen e.d.), raadpleeg je de site van het Bob Marley museum