Hiep hiep hoera, 100 jaar Schiphol
Hiep hiep hoera, 100 jaar Schiphol. Toen er in 1916 aan de bouw begonnen werd, kon men niet vermoeden dat de luchthaven zo groot zou groeien. Ter ere van deze verjaardag, zet ik mijn bijzondere momenten die ik op deze luchthaven beleefde op een rijtje.
✈ 100 jaar Schiphol in een notendop
Zoals gezegd zag vliegveld Schiphol in 1916 het levenslicht. Drie jaar later werd KLM kwam ter wereld, een gouden duo was geboren. In 1920, vier jaar na de opening van de luchthaven, mocht ook de gewoonen mensch aan boord. De eerste burgervlucht (KLM LON-AMS) landt op 17 mei op de enige landingsbaan die er is.
In de jaren die volgen wordt er hard gewerkt. De luchthaven wordt met de trein verbonden, middels een nieuw station en het banenstelsel wordt verhard. Tijdens de Tweede Wereldoorlog loopt Schiphol enorme schade op. Echter, kort na de bevrijding is het vliegverkeer (juli 1945) hervat. Een paar jaar later (1949) is de nieuwe terminal gereed. Alle ogen gericht op de toekomst.
Mijlpaal op mijlpaal volgt. Het eerste straalvliegtuig, tax-free winkels openen, toevoeging van nieuwe pieren.
In 1995 is daar Schiphol Plaza en wie herinnert zich de opening van de Polderbaan niet (2003)? In 2011 begroet de luchthaven de miljardste passagier. Zo kan ik nog wel even doorgaan met het benoemen van hoogtepunten. Nu is de grand dame 100 jaar en in betere gezondheid dan ooit tevoren.
✈ 1993: Mijn eerste keer….
Mijn eerste keer vliegen, ik herinner het me nog als de dag van gisteren. Het was koud, erg koud. Het was februari en het kwik vond het niet nodig boven de nul uit te komen op de thermometer. In de Suzuki Alto van mijn moeder, rijden we vanuit het zuiden des lands naar de luchthaven. Behalve in België, ben ik nimmer in het buitenland geweest.
Nimmer langer dan een paar uur samen met mijn vader geweest. Toch vlieg ik nu samen met hem naar een bestemming, ver van ons koude kikkerlandje vandaan. Ik vlieg naar Montego Bay Jamaica. Van Schiphol zelf herinner ik me eigenlijk niet echt veel meer. Dat reizen en vliegen naar meer smaakte, had ik snel door….
➡️ Je ziet mijn foto eveneens terug in het online museum op de website 100 jaar Schiphol
✈ 1997: Jammer
Een paar jaar later ben ik opnieuw op de luchthaven. Jammer, het is hier slechts verzamelen voor een trip in/rond de hoofdstad die ik in het kader van mijn opleiding aan de NHTV maak. Natuurlijk, toch even snel een foto maken voor de ingang van de vertrekhal. Net echt.
✈ 1998: Twee keer in een jaar
Nog steeds studeer ik aan de NHTV. In 1998 maken we wederom een studietrip, waarbij we dit keer wel gaan vliegen. Met Cathay Pacific naar Manchester. Later dat jaar ben ik afgestudeerd en werk in de reisbranche. Met een vriendin ga ik op (semi-studie)reis naar het toen nog betrekkelijk onbekende Isla Margarita. Vertrekpunt: beide keren, Schiphol.
✈ 1999: Business class
Voor de reisorganisatie waarvoor ik werkzaam ben, ga ik op studiereis naar de Verenigde Staten. En dat ik vliegen leuk vind, daar ben ik inmiddels wel achter. De trip met DELTA airlines is ook nog eens in business class. YES!
✈ 2003: Goodbye
Tussen 1999 en 2003 begint Schiphol als een tweede thuis te voelen. Meerdere keren per jaar ben ik voor werk of een privéreis hier te vinden (en dat houdt na 2003 ook zeker niet op). Mei 2003 is er een om nimmer te vergeten. Tegen het einde van deze maand stap ik (met toenmalige partner) aan boord van Austrian Airlines naar Moskou. Precies 6 maanden later keer ik vanuit Bangkok terug. Wanneer ik weer voet aan de grond zet, staat mijn familie – compleet met spandoek – te wachten. Een bijzonder moment.
✈ 2005: Laatste trein, langste nacht
De komst van de lowcost carriers hebben hun intrede gedaan. Met Easyjet vlieg ik om een onmenselijk vroeg tijdstip naar een vriendinnetje in Geneve, Zwitserland. Nachtnet was er op dat moment niet tussen Brabant en de Randstad, een hotel of taxi boven mijn budget. Met de laatste trein vanuit Breda kom ik net na middernacht aan op een bijna verlaten luchthaven. Ik dool nog wat rond, maar veel leven is er niet te bekennen.
Ik klem mijn tas tegen me aan en probeer wat te slapen. Eerst op de harde stoelen, later op het welbekende rood-wit geblokte meetingpoint. Een beveiliger maakt me wakker en vraagt of alles goed gaat. Ik mompel wat terug en dommel in slaap. Ik heb het koud. Rol bijna van het gevaarte af. Lesson learned , dit is eens maar nooit meer.
✈ 2008: Blauw
Jazeker, in 2008 mag ik Schiphol mijn werkplek noemen. Via een detacheringsorganisatie werk ik namens KLM in vertrekhal 2. Passagiers die (nog) niet goed weten hoe ze de self-check inn uitvoeren, bied ik een helpende hand. UM-en, special assistance, IPB-ers, vertragingen, verdachte pakketjes en echtelijke ruzies veroorzaakt door pre-vakantiestress. Ik maak het allemaal mee.
✈ 2012: Niemand wil naast me zitten
Opnieuw een eerste keer. De eerste keer vliegen met ons peutermeisje (geboren 2010) naar Thailand. Het inchecken verloopt gesmeerd. De Nijntje winkel achter de douane is een hit. Wanneer ik echter de cabine inloop, bedenk ik bij mezelf: “Oh nee, nu ben ik zelf zo iemand, waar ik nooit naast wil zitten….”
➡️ Lees hier hoe het ons verging: Thailand met een peuter
✈ 2015: De reis van de superheld
Een van de leukste acties die Schiphol in de drukke zomermaanden organiseerde (vind ik dan, he), de reis van de superheld. Het idee: kinderen mogen verkleed als superheld naar de luchthaven komen en ontvangen een presentje. Onze enthousiaste kleuter, gehuld in een iets te krap (gekregen) Mega Mindy pak, grijpt jammer genoeg net naast de hoofdprijs (verzorgd arrangement naar Disneyland Parijs), maar dat maakt de herinnering aan de vertrekhal er niet minder om.
✈ 2016: 100 jaar Schiphol
100 jaar Schiphol. Bijna een kwart eeuw, mag ik al deel uitmaken van de goed geoliede machine, wanneer ik voor werk of privé ergens naar toe vlieg. Ontelbaar veel keren vertrok ik vanaf deze luchthaven naar bestemmingen ver weg of wat dichterbij. Tot de volgende keer!