Het is 03.15 uur lokale tijd. Slaapdronken, verlaat ik na een paar dagen de Trans Siberië Express, een donker Irkutsk heet me welkom.
Welkom in Irkutsk
Wat ben ik blij dat ik een transfer geregeld heb. Ik verlaat het eindeloos lange perron, ga trappen af en vervolgens weer op. Russische mannen, hangend tegen een Lada Niva, roepen “taxi, taxi!?”. Ook al is het hotel nog geen kilometer verderop, gedoe is echt het laatste waar ik op zit te wachten op dit onmenselijke tijdstip. Natalya, is mijn reddende engel. Ze loodst me vlug en vakkundig naar het busje dat gereed staat, drukt me een tasje met folders in de hand en zorgt voor een vlotte check-inn bij de accommodatie.
Koude douche
Na een paar dagen ‘kattenwasjes’ doen in de Sovjet toilet aan boord van de trein, kan ik een douche best wel waarderen. Terwijl ik mijn rugzak in een hoek van de Spartaanse kamer gooi, draai ik alvast de kraan open. Gek, het duurt wel erg lang voordat het water warm is. Eerst maar even een dutje, straks nog eens proberen. Intussen is het in Irkutsk 08.00 uur. Hernieuwde poging. Helaas, ook nu laat de kraan me in de kou staan. Grrrr.
Irkutsk, stad van kerken
Volgens mij heeft Irkutsk de grootste kerkdichtheid per vierkante meter in heel Rusland. Je hebt de ene nog niet bewondert of je staat al bij de volgende aan de poort.
Spasskaya Tserkov’, Kharlampiyevskaya Tserkov’ en de zogeheten Epiphany kathedraal mogen we van Natalya – die is er ook weer bij – echt, echt niet missen. Evenals het monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van WOII en de plek waar de rivieren Irkut en Angara samenstromen.
Natalya haar taak is voor vandaag volbracht. Ze toonde me de must-sees en nu mag ik zelf rondbanjeren in de stad. Ik slenter naar de centrale markt en vind een paar houten huizen – die echter wel aan een opknapbeurt toe zijn – waar elke reisgids het over heeft.
Een klein standbeeld voor Yuri Gagarin, een beeld van Lenin op een enorme sokkel en een obelisk voor ter eren van de Trans Siberië Express passeer ik op mijn verkenningstocht. Bij een kleine supermarkt sla ik wat brood en beleg in en picknick langs de oever van de Angara rivier. Fijn plekje. Het regionaal museum is wat mij betreft geen aanrader, maar doodt wel lekker de tijd.
Architectuur in de natuur
Op pakweg 50 kilometer buiten Irkutsk, in de bossen, ligt het Taltsy Museum. Waar Irkustk bekend staat om haar prachtige houten huizen, tref je hier, maar dan in overtreffende trap. Het openluchtmuseum huist een prachtige collectie gerestaureerde houten huizen, kerkjes, forten, waarvan velen traditioneel ingericht. Natalya geeft uitleg over de traditionele levenswijze van verschillende Siberische volksstammen terwijl we in het groene gras over het Baikalmeer uitkijken.
Over een rots en meer
“Daar, zie je het?” Natalya wijst naar een stip in het Baikalmeer. “Dat, is de sjamaanrots,” fluistert ze op geheimzinnige toon. De rots speelt een belangrijke rol in de legende over Baikal en zijn afvallige dochter Angara (de enige rivier die het meer uitstroomt i.p.v. in). “Maar!” vervolgt de Russische gids haar verhaal “het is een plek vol bijgeloof.”
“Wanneer de rots uit het water mocht verdwijnen, zullen er verschrikkelijke dingen gebeuren. Aardbeving, opdroging van het meer, of erger…”
Dan gooit ze het verhaal ineens over een heel andere boeg. Over die van overspelige echtgenotes. Hoezo? Nou zo: Wanneer men in vroeger tijden het vermoeden had dat de vrouw ontrouw was geweest werd ze naar de rots gebracht en werd daar voor een nacht achter gelaten.
Terug zwemmen? Tikje lastig in een meer dat ongeveer net zo groot als België is en de gemiddelde temperatuur van het water niet boven de 10 graden uitkomt. Wachten? Kan. Ook dat is een koude aangelegenheid en het water wil nog wel eens stijgen…. Kortom, de desbetreffende dame was doorgaans de dupe. Want, wanneer zij de volgende ochtend verdwenen was concludeerden men dat een hogere macht besloten had dat zij van haar mans’ zijde moest wijken. Natalya lacht, ik niet.
Genoeg nare verhalen. We maken een boottocht en eten omul vis (leeft enkel in het Baikalmeer). Dat is een stuk aangenamer.
Voor een volgende keer
Ook al was ik al drie keer in Irkutsk en omgeving, nog eens die kant op reizen zie ik echt niet als een straf. Een bezoek aan Olchon eiland, gelegen in het grote Baikalmeer, zet ik alvast op mijn reisschema. Een eiland vol mystiek en natuur. Wisselende landschappen variërend van steppe, taiga en stukjes woestijn. Misschien waag ik me wel op de rug van een paard om het eiland te ontdekken…..
Irkutsk praktisch:
- Velen die een reis per Trans Siberië Express reizen, lassen een stop in Irkutsk in. De stad en de omgeving is goed ingespeeld op reizigers die hier een paar nachten de trein verlaten
- Ook per vliegtuig is Irkutsk (via Moskou) bereikbaar – voor wie wel het prachtige meer wil zien, maar dagen treinen, zonder douchen, niet zo ziet zitten –
- Verschillende Nederlandse reisorganisaties bieden pakket- of bouwsteenreizen aan voor een dergelijke treinreis. Zij nemen het lastige gedeelte van het reserveren van treintickets en het regelen van een visum voor je uit handen. De invulling die bepaal je zelf. Ga je met of zonder gids/excursies op pad? De keuze is aan jou.
- Op de website van hotel Baikal, thans hotel Irkutsk, zie ik dat ze inmiddels grondig gerenoveerd hebben, sinds mijn bezoek. Dat was ook wel nodig ook…
- Leestip: Boek | Van Rode Plein naar Chinese Muur – Een reis met de Trans Mongolië Express