Denkend aan Rusland, zie ik deze kleine meid voor me. Haar stralende blauwe ogen verleiden je haar mee te nemen. Ik kan haar gewoonweg niet in de schappen van de Russische supermarkt laten liggen. Kleine Alyonka verovert ieders hart en dat de chocolade van matige kwaliteit is, neemt een ieder voor lief.
Alyonka, Russische Mona Lisa
Sommigen noemen haar ook wel de Russische Mona Lisa. Veel dames claimen het schattige kindje op de verpakking te zijn. Volgens betrouwbare bronnen gaat het om de dochter van een van de oud werknemers van de fabriek. In de pauze liet hij een foto van zijn kindje zien, waarop de directie besloot haar gezicht als handelsmerk voor de chocoladerepen te gebruiken. Wie het nu echt is, zullen we net als bij de Mona Lisa, waarschijnlijk nooit te weten komen.
Op een klein stationnetje
Ergens ter hoogte van Krasnoyarsk, komt de groene draak tot stil stand. Onze Trans Siberië Express trein komt piepend op een klein stationnetje tot stilstand. De stops zijn een onderdeel van onze dagelijkse routine geworden. Naast het uren uit het raam kijken, je verwonderen over het landschap, de weidsheid, de uitgestrektheid, de bevolking die je onderweg gade slat. Voor een spoorovergang staat een ouder echtpaar in een motor met zijspan en een schep en een hark in de hand te wachten. Waar komen deze mensen vandaag, waar gaan ze naar toe? Kilometers, zo ver het blote oog kan zien, is geen huis of bebouwing te ontdekken.
Dochter van ons allemaal
Rondom het station is meer leven, soms staan er vrouwtjes met pannen, ingepakt in dekens, waaruit ze heerlijke warme maaltijden toveren. Op een ander perron verkoopt men verse vis en komkommers met wratten. Maar tijdens elke stop is er wel een kiosk, de verkopende dame nauwelijks zichtbaar, zo vol staat het winkeltje en zo klein is het loketje waardoor je je bestelling kunt doorgeven en kunt betalen. Elke verkoopster heeftze keurig in een kartonnen doosje liggen, Alyonka is ieders dochter, daar kun je niet zonder.
Kun jij die blauwe ogen weerstaan?
Het maakt niet uit of ik nu in Moskou, St. Petersburg, Irkutsk, Kazan of Perm ben, als ik in Rusland ben, ik kan haar grote blauwe ogen niet weerstaan. Iedereen houdt toch van Alyonka?
Heb jij deze chocolade wel eens gegeten? Wat vond je er van? En heb je net als ik, ook het papiertje zorgvuldig bewaard en mee naar huis genomen?
Meer Rusland:
Mishka Kosolapy, de onhandige beer
Moskou voor beginners
Trans Mongolië Express van Moskou naar Beijing – deel 1 Rusland
Eén reactie
Wat toevallig! Ik heb deze chocolade gegeten en jaa, ik heb ook het papiertje bewaard. Op de een of andere manier sprak het meisje op de verpakking mij erg aan. Die ogen kon ik natuurlijk moeilijk vergeten.