National Geographic & Lonely Planet hebben gelijk: Taiwan is top!

Taiwan, met dezelfde afmetingen als Nederland, is wellicht niet de eerste bestemming die bij je op komt wanneer er een trip naar Azië op het programma staat. Toch doe je jezelf tekort wanneer je Taiwan links laat liggen. Geniet van de schitterende natuur en een boeiende geschiedenis. Sla Wereldstad Taipei met haar wolkenkrabbers en avondmarkten zeker niet over. Taiwan is een absolute aanrader.

24 uur in de hoofdstad van Taiwan

Zegt men wel over New York dat de stad nimmer slaapt, Taipei doet niet onder voor de Amerikaanse stad. De klok rond is er wel iets te beleven in de Taiwanese hoofdstad. Of het nu gaat om een museumbezoek, smullen van, met Michelin ster bekroonde, dumplings of winkelen tot je er bij neervalt. Taipei bruist.

Kunst op de vlucht

In 1937 verklaarde Japan de oorlog aan China. De Japanners werden in 1945 verlieten het land, China in twee kampen achterlatend. De communisten versus de nationalisten onder leiding van Chiang Kai-shek. Op de vlucht voor het rode gevaar, sleepten zijn volgelingen kisten vol kostbare schatten uit de Verboden Stad in Beijing met zich mee. Chiang Kai-shek keerde nimmer terug naar het vasteland, gevolg bijna 10.000 kunstobjecten huizen tot op de dag van vandaag in Taipei in het National Palace Museum. Rijen dik, voornamelijk Chinezen van het vasteland, staan op gesteld bij de topstukken en geduld is een schone zaak. Zaal na zaal snelt gids Albert door het museum, er is tenslotte zo veel te zien.

De snelste, niet (meer) de hoogste

Slechts een aantal jaar mocht de Taipei 101 zich het hoogste gebouw ter wereld noemen. De enorme bamboestaak opende haar deuren in 2004 voor het publiek. In 2010 werd zij van de troon gestoten door de Burj Kalifa in Dubai. Bij de lift, die me naar de 89e verdieping zal brengen, prijkt een officieel bord: Guinness World Records snelste lift ter wereld. Nieuwszender CNN omschreef de tocht naar boven als de beste verticale rit naar de meest ideale plek om de stad Taipei te bewonderen. Eenmaal de lift uit, verbaas ik me over de zee aan selfie-sticks. Elke Aziatische bezoeker legt zichzelf op zijn mobiel vast, een grote glimlach niet ontbrekend.

Van keukenolie tot Michelinster

“De wachttijd is tachtig minuten,” verkondigd de generaal majoor uit het enorme leger der serveersters. Meer dan een uur wachten op een portie Xiao Long Bao (dumplings) is meer dan de moeite waard.

De keten Din Tai Fung, ooit begonnen als verkoopkanaal van keukenolie, schopte het ver. De hartige deeghapjes werden in 2010 beloont met niets minder dan een Michelin ster. Als een geoliede machine brengt een van de lieftallige dames van de bediening in razend tempo stoommand na stoommand. Telkens een verrassing wat er in de dumpling verstopt zit. Ach, eigenlijk maakt het niet uit of er vlees of garnalen, lam of rundvlees in verscholen zit. Een lunch in deze zaak, daar lik je je eetstokjes bij af.

Rechts aanhouden

De Lungshan tempel is een replica van een tempel met dezelfde naam op het vasteland van China. Immigranten bouwden in 1738 in drie jaar een exemplaar in Taipei. Aardbevingen, tyfoons, bombardementen tijdens WOII, de tempel stortte in, maar herrees als een feniks uit haar assen.

“Via de rechterzijde naar binnen gaan,” waarschuwt mijn gids. “Dat is de ingang van de draak, dat is goed. Ga je linksom dan krijg je te maken met de tijger. En dat is niet goed,” voegt hij er aan toe. De geur van wierook kriebelt aan mijn neusgaten. “De bezoekers branden hun stokjes om op deze manier de poort te openen tussen het aardse en het hiernamaals,” babbelt Albert er lustig los. Intussen schieten mijn ogen van links naar rechts in mijn kassen. Ik weet simpelweg niet waar ik kijken moet. Zoveel details! Een tempel geheel zonder spijkers in elkaar gezet, houtsnijwerk en mozaïek waar je kijkt en heilige beelden van oogverblindend klatergoud.

Op uw plaats

Het megalomane Chiang Kai-Shek Memorial Hall ter nagedachtenis van de voormalige president van het prijkt op het terrein wat ooit een militaire basis was. Aan het einde van de dag neemt Albert me mee naar de vierde verdieping waar ik getuige ben van de wisseling van de wacht. Roerloos staan de twee soldaten voor het immense beeld van de voormalig leider. Bewegingen, uiterst secuur en afgewogen, doen onmenselijk aan. Met uiterste precisie, compleet synchroon verlaten de dienders de ruimte. De taak voor vandaag zit er op.

Als de avond valt in Taiwan

Hip, hipper, hipst verzamelt zich in het district Ximending. Bars, restaurants, eetstalletjes, kleding en accessoires winkels slingeren als een lint door de wijk. Voor hen jong of jong van geest is er behalve eten en winkelen nog meer vertier in de vorm van bioscopen en karaoke bars. Persoonlijk is de Raohe avondmarkt meer aan mij besteed. Gezellige drukte, heerlijke geuren afgewisseld met afgrijselijke stank van stinky tofu, eetstalletjes omzomen kraampjes met Hello Kitty prullaria en Minions pluchen beesten. Tussen al het eet- en shopgeweld in, staan plastic tafels en krukjes waar de Taiwanezen genieten van een kom noedels of andere zojuist aangekochte lekkernijen. Huaxi Street Tourist Night Market staat ook te boek als snake alley. Met voldoende keus aan avondmarkten in de Taiwanese hoofdstad, raad ik aan deze over te slaan. Een toeristenval avant la lettre.

Tijd om Taipei te verlaten

Wie enkel Taipei bezoekt doet zichzelf en het land tekort. Taiwan biedt zoveel meer. Van dramatische kliffen langs de kustgebieden, vredige meren, de 19 kilometer lange Taroko Gorge en een schitterend berglandschap. Taiwan is groen, de lucht is er zuiver en staat bol van de historie en bezienswaardigheden. Tijd om Taipei te verlaten en op onderzoek uit te gaan.

Volgende halte Hualien

Een binnenlandse vlucht brengt me snel vanuit de hoofdstad naar de tweede stad van het land, Hualien. Tijd voor wat activiteiten in de buitenlucht. Met de ochtendzon op mijn bol, trap ik langs de oevers van het Liyu Tan (of te wel karper meer). “Zet een helm op,” drukt de verhuurster me op het hart, tegelijkertijd een exemplaar in mijn hand duwend. “Ik kom uit Nederland,” lach ik haar toe, de pedalen al in beweging zettend. Taiwanezen houden het veelal bij wandelen, wat ook prima te doen is, aangezien het meer slechts zo’n anderhalve kilometer lang en ruwweg een kilometer breed is. Gehuld in de modernste outdoor kledij zwaaien ze me gemoedelijk toe, wanneer ik langs hen heen zoef.

De paden op…

Nadat mijn spieren eenmaal soepel gefietst zijn, is het ’s middags tijd voor de benenwagen. In het Nationaal Park van de Taroko kloof strik ik mijn veters vast, klaar voor een reeks wandelingen. Deze kloof geniet faam om haar spectaculaire bergen en marmeren vallei. Winderosie zorgden in de loop van miljoenen jaar dat de marmeren rotsen werden blootgesteld en gevormd werden door de Li Wu rivier.

Meneer Albert kijkt eerst de kat uit de boom en laat me een groot gedeelte (met een helm op) langs de doorgaande weg stappen. Blijkbaar heb ik deze proeve van bekwaamheid goed doorstaan en kan het echte werk beginnen. “Ben je moe?” informeert hij, terwijl we amper een stap op het Lushui Heliu pad hebben gezet. Aangemoedigd door mijn ontkennende antwoord, besluit hij me tevens op sleeptouw te nemen op de Baiyang route. Helaas, is deze halverwege, wegens vallend gesteente, afgesloten.

Hoogste punt van Taiwan

De afgelopen weken is het slecht weer geweest. Er is veel regen gevallen hetgeen in het gebied van de Taroko kloof leidt tot vallend gesteente. Meneer Albert krijgt een kleine hartverzakking wanneer op de route door het Hehuan gebergte, de wegen een aantal maal geblokkeerd zijn wegens werkzaamheden. “We moeten op tijd bij onze lunchafspraak zijn,” pruttelt hij. Wachten is het enige dat we kunnen doen. Halverwege de dag bereiken we op 3.275 meter het hoogste punt van Taiwan. De bergketens in sluierbewolking gehuld. Prachtig.

Zon en maan

De mogelijkheid opnieuw op de pedalen te gaan, sla ik even af, ik kies er voor een fraai tempelcomplex te bezoeken. Het Sun Moon Lake is namelijk iets groter (ong. 8 km2) dan het kleine zusje van een dag eerder. Het is prima weer om het meer vanaf het water te bewonderen én vanuit de lucht. Een ritje per kabelbaan is voor de meeste bezoekers een attractie op zich. Luid joelend, wanneer de skiliftbakjes zich eenmaal in beweging zetten.

Taiwan: Net als in de film

Voor een vleugje ‘oud’ Taiwan trek ik naar Jiufen. Vernoemd naar negen porties (eten) van de negen families die er ooit woonden. Thans trekt het stadje veel volk die er een glimp op komen vangen het decor van de, met een gouden leeuw bekroonde, historische dramafilm A city of Sadness.

Nu begrijp je waarschijnlijk wel dat National Geographic Taiwan in haar lijst met ultieme vakantiebestemmingen opnam en Lonely Planet zich tevens lovend uit liet over het voormalige Formosa. Zij tipten Taiwan namelijk als best value bestemming.

Dit artikel verscheen eerder in Tripnieuws magazine #2 in 2015

Meer Taiwan:

In dit artikel lees je het behind the scenes omtrent deze reis