Search
Close this search box.

Travelers Tales | Reis met Roos & Wessel door Centraal-Azië

Roos en Wessel reisden 3 maanden door Centraal-Azië. In de rubriek Travelers Tales delen zij de hoogtepunten van deze fantastische reis en geven ze je ook nog eens heel veel praktische tips voor als je zelf ook die kant op reist.

Waarom Centraal-Azië?

April 2018 zijn wij begonnen aan onze reis van vier maanden door Centraal-Azië. Beide waren we net afgestudeerd, hadden enkele maanden gewerkt en hebben toen besloten dat we graag nog een mooie reis wilden maken. Maar waar naartoe?  Veel van onze vrienden en klasgenoten zijn ook gaan reizen en vaak kozen zij voor Zuidoost-Azië of in toenemende mate voor Zuid/Midden-Amerika. Zelf wilden we graag een wat minder populaire bestemming en een waarbij we alles over land konden doen. Na wat speurwerk op het internet kwamen we een artikel over de zijderoute tegen. Wat zag dit er gaaf uit!

De route door Centraal- Azië

Oké, we zijn in de titel niet helemaal eerlijk geweest. Onze reis is namelijk ook naar het Midden-Oosten gegaan. We zijn namelijk gestart in Iran (en later zul je zien dat we ook enkele dagen in Afghanistan zijn geweest). In Iran zijn we i.v.m. het visum 30 dagen verbleven. Eigenlijk veel te kort, maar gelukkig hebben we veel kunnen zien. Vanuit Mashhad zijn we de grens overgestoken naar Asgabat, Turkmenistan. Voor dit land kun je alleen een transitvisum van vijf dagen krijgen (als je geen dure tour wilt doen). Voordat we dus goed en wel in Turkmenistan waren, moesten we alweer door naar Oezbekistan. Ook hier waren we weer aan een visum gebonden, ditmaal mochten we 15 dagen in het land verblijven.

Via de bekende zijderoute steden vervolgden we onze weg naar Kirgizië. Eindelijk een land zonder strenge visumbeperkingen. In Kirgizië hebben we een UAZ Buhanka (camperbusje) gehuurd en zijn we via het zuiden naar Tadzjikistan gereden. Met ons busje crossten we over de Pamir Highway waarna we hem in Ishkashim een week hebben geparkeerd om een week naar het omstreden Afghanistan te gaan.

Terug in Tadzjikistan vervolgden we onze weg weer richting Kirgizië, waar we na een mooie route de auto weer hebben ingeleverd in Bishkek. Daarna hebben we een uitstapje van een week gemaakt naar Almaty, Kazachstan en omgeving.

De hoogtepunten

Tijdens deze maanden hebben we veel gezien en meegemaakt. We hebben dan natuurlijk ook erg veel hoogtepunten. We willen het jullie niet aandoen om deze allemaal te lijsten, dus zullen we ons beperken tot één hoogtepunt per land.

De ongelofelijke gastvrijheid van Iran

Voordat we naar Iran kwamen hoorden we van iedereen die hier was geweest dat de mensen erg gastvrij zijn. Toch overtrof de vriendelijkheid alle verwachtingen die we hadden. Door onze hele reis heen hebben we ongelofelijk veel aangeboden gekregen. Ten eerste natuurlijk ontelbare kopjes thee, maar ook fruit, taxiritten en slaapplekken.

Zo staken we in Esfahan een drukke weg over, waarbij we een oude vrouw (nog net drie tanden in haar mond) tegemoet liepen. Zodra de vrouw ons had gespot, kreeg ze de grootste glimlach op haar gezicht en kwam ze naar ons toe. Terwijl ze in het Perzisch sprak, duwde ze een tasje vol met fruit in onze handen. We voelden ons wat bezwaard om het aan te nemen, maar mochten het onder geen beding aan haar teruggeven.

De bizarre tegenstrijdigheid in Turkmenistan

Met ons 5 daagse transit visum deden we in korte tijd veel verschillende indrukken op in Turkmenistan. De hoofdstad Ashgabat is als kindje van de president gebouwd om buitenstaanders te imponeren. De stad is volgebouwd met imposante marmeren gebouwen, parken en fonteinen. Je voelt gelijk dat er iets niet klopt aan deze stad. Er zijn meer stadsonderhouders en politie dan daadwerkelijk burgers.
➡️ Lees ook: Ze bouwden deze fantastische luchthaven, en beseften toen dat er bijna nooit iemand zou opstijgen

Buiten deze stad is er niks terug te zien van deze zogenaamde welvarendheid, zodra je in dorpjes belandt zie je gelijk dat Ashgabat een nogal vertekend beeld van het land geeft. Zo is ook een van de grote fouten gemaakt door de overheid nog steeds zichtbaar in Darweze. Hier vind je ”The door to hell”, wat wel weer perfect past binnen het bizarre plaatje van Turkmenistan. Het was namelijk 50 jaar geleden een gaswinning, deze is ingestort en om het gas niet laten verspreiden aangestoken. Verwacht was dat dit na enkele dagen uit zou gaan maar tot op de dag van vandaag brand het nog steeds.

De weerspiegeling van de zijderoute in Oezbekistan

De zijderoute is de rode draad geweest in onze reis door Centraal Azië. Wij vinden dat dit het best terug te zien is in Oezbekistan. Oezbekistan heeft drie bekende zijderoute steden: Khiva, Bukhara en Samarkand. In alle drie de steden is prachtige architectuur terug te vinden; gebedshuizen, bazaars, torens en stadsmuren. De meningen zijn verdeeld over wat de mooiste stad is.

Persoonlijk zijn wij fan van Bukhara. Dit komt vooral doordat wij aanwezig waren tijdens het ‘Silk and Spices festival’ in deze stad. Tijdens dit festival hebben we uitgebreid kennis kunnen maken met de cultuur van Oezbekistan, aangezien wij bijna de enige aanwezige westerse toeristen waren. We kregen een mooi inzicht in de traditionele klederdracht, eten en dans. Zo belandden we in de avonduren tussen dansende en zingende Oezbeken.

De overweldigende natuur in Kirgizië

De Buhanka, een Russisch busje, die wij hadden gehuurd in Kirgizië bracht ons langs hoge bergpassen, grote meren en groene heuvellandschappen. Iedere weg die we insloegen, werden we weer opnieuw verbaasd door wat we tegenkwamen. Zo reden we van Bishkek naar Osh en omdat het aan het begin van de zomer was, zagen we vele nomaden met hun vee de bergen in trekken.

In de zomer wordt hier het yurtkamp opgezet en kunnen de paarden, koeien en geiten vrij rond grazen over de kilometerslange groene heuvels. Dit is ook te vinden rondom Song-Kul, een meer op hoogte van 3000 meter. Ook hier was de weg er naartoe weer prachtig, aangeraden aan ons door een van de locals van Kirgizië. We hebben deze uitzichten natuurlijk niet alleen met de bus bekeken, maar ook met de backpack op de rug. Op meerdaagse trekkingen (die prima zonder gids zijn te doen) verkenden we de bergen van dichtbij. Vaak was het afzien, maar het eindpunt was het uiteindelijk altijd meer dan waard.

Het maanachtige landschap van Tadzjikistan

Op de Pamir Highway, de op een na hoogste snelweg ter wereld, reden we door Tadzjikistan. Maar eerlijk gezegd, voelt het alsof je over de maan rijdt. Zo groen als Kirgizië was, zo ‘leeg’ is Tadzjikistan. Nergens op of langs deze snelweg zie je gras, planten of bomen. Naast het ontbreken hiervan kom je ook nauwelijks andere mensen tegen. Door het ontbreken van dit alles, krijg je het bizarre gevoel dat je werkelijk helemaal alleen bent en je soms zelfs op een andere planeet bevindt. Pas wanneer je de besluit door de Wakhan Valley te rijden (op de grens met Afghanistan) kom je weer wat locals tegen en zie je weer enig groen.

Het einde van de Ramadan vieren in Afghanistan

Ondanks dat Afghanistan misschien niet het meest veilige land is, zijn we toch voor een week hierheen te trekken. We kwamen met wat gehaast aan bij de grensovergang tussen Tadzjikistan en Afghanistan. Het was de laatste dag van de Ramadan en na die dag zou de grens voor drie dagen sluiten. Bij aankomst in het dorpje Ishkashim werden door bijna alle locals met strakke blikken aangekeken. Door het beeld dat ons aangepraat is over Afghanistan werd het toch een beetje spannend.

Naast de grens, zouden ook alle instellingen sluiten voor drie dagen. Zo konden wij ons ook niet meer registreren bij de overheid, een verplichting voor alle toeristen. Dit betekende dat we drie volle dagen vast zaten in het dorpje. Gelukkig kwamen we in contact met een gids die erg geliefd was bij de lokale mensen. Zo kwam het dat we niet drie dagen in onze guesthouse hoefden te verblijven maar door hem werden meegenomen naar familie, vrienden en kennissen. We werden door het hoofd van de politie uitgenodigd maar werden net zo hartelijk ontvangen door gezinnen die het duidelijk minder breed hadden. Na ons drie dagen helemaal vol gegeten te hebben, kregen we onze vergunningen, konden we geregistreerd worden en vertrokken we met onze gids richting de hoogste berg van Afghanistan.

Waarop letten tijdens een reis door Centraal-Azië?

Natuurlijk brengt een dergelijke reis niet alleen hoogtepunten met zich mee. Het is en blijft het Midden-Oosten en Centraal-Azië. Graag delen we met jullie onze mindere kanten, zodat je je hier op kunt voorbereiden, mocht je zelf een soortgelijke reis willen maken.

Gepaste kleding

Het spreekt natuurlijk voor zich maar denk goed na over de kleding die je meeneemt. In islamitische landen moeten vrouwen zich gepast kleden en daarbij wordt een lange broek bij een man ook op prijs gesteld. Wij gingen halverwege april naar Iran, toen was het op sommige plekken al rond de 30 graden wanneer je dan ook nog (als vrouw) met een lange broek, lange mouwen en een hoofddoek rond moet lopen, is dat natuurlijk niet ideaal. Probeer dus te zorgen voor luchtige kleden. Landen in Centraal Azië zijn niet zo strikt alleen kunnen wel enorm verschillen in temperatuur. In een stad kan het makkelijk 35 graden worden en in de bergen kom je ijs en sneeuw tegen.

Geduldig zijn

Sommige dingen lopen niet zoals je altijd zou willen en zeker niet als je de taal niet beheerst. Kleine dingen zoals bussen/treinen die niet komen opdagen en menukaarten die volledig in het Russisch staan waardoor je maar iets moet kiezen. Zo hadden wij ook een gedeelde taxi genomen van Kazachstan naar Kirgizië. Na het zelfstandig passeren van de grens zochten we onze taxi weer op. Na één uur wachten bleek dat de taxi ons daar achter gelaten had. Zeker bij grensovergangen is geduld erg belangrijk.

Spreek een paar woorden Russisch

In totaal hebben wij zo’n drie maanden door Centraal-Azië doorgebracht. Hier hebben ze in ieder land een eigen taal, maar daarnaast wordt door nagenoeg iedereen als tweede taal Russisch gesproken. Engels spreken ze nauwelijks. Zelf konden we geen enkel woord Russisch en ook de woorden/het alfabet, konden we niet lezen. Het was hierdoor dus best lastig om in contact te komen met de lokale mensen of om zelfs de borden van de straat te lezen. Pas aan het einde van de reis konden we het alfabet lezen. Dit was best handig, omdat een aantal Russische woorden af te leiden zijn van het Engels.

Meer Travelers Tales:

Tim deelt zijn liefde voor Kyōto
Eveline trok door Sri Lanka
4 x Colombia door de ogen van reizigers

Onderwerpen

Meer reisinspiratie

Geef jouw reactie

3 reacties

  1. Door grote risico’s te nemen in vreemde landen , kom je wel veel onbekendheid tegen. Dat dat de reizigers een interessant beeld zal geven. De bevolkingsgroep aldaar zal zich openstellen of afsluiten voor de toerist. Dit verslag van Wessel en Roos geeft aan dit het risico waard is.

  2. Ben benieuwd waar jullie het busje hebben gehuurd?
    We gaan april naar Azie, beginnen in Singapore maar gaan ook zeker naar Centraal-Azie (echt mijn top 1 bucketlist).

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *