Search
Close this search box.

Spanje | Mijn eerste baan in de reiswereld….

Eerste baan Eva hostess Freeline Holidays
1994: Hostess Freeline Holidays – Hier zit ik aan het diner met mijn chauffeurs en twee passagiers uit de bus

Am I brave enough for the Costa Brava?

Amper bijgekomen van een 10-daagse zon, zee, strand busreis aan de Spaanse Costa werd ik gevraagd te komen werken op eenzelfde soort bus, waar ik net een paar dagen eerder uitgerold was. Mijn eerste baan in de reiswereld zat er aan te komen, die van hostess op de pendelbus naar Spanje.

Op een vroege maandagochtend diende ik op station Breda gereed te staan. Een uniform had ik niet, in de brief die ik ontvangen had, stond te lezen: graag een donkerblauwe rok/broek/broekrok met daarop witte blouse/shirt. Daar stond ik in mijn nieuwe outfit – alle kleren in mijn kledingkast, achtte ik niet geschikt voor de taak die me te wachten stond. De zenuwen gierden door mijn lijf en allerhande vragen maakten zich baas van mijn gedachten. Wat als ik koffie op iemand mors, wat als ik een passagier vergeet na een pauze in Frankrijk, wat als de chauffeurs niet aardig zijn, wat… wat als…. wat als? Kan ik dit wel? Help!

Koffie, thee en limonade!

Lang had ik niet om in zelfmeelij te kwijnen, daar was ie, de touringcar die de gehele zomer zo’n beetje mijn thuis zou worden. Veertig vakantiegangers en twee olijke chauffeurs gaven me mijn vuurdoop tijdens het eerste avontuur naar de Costa Brava. “Bij Luik moet je niets uitserveren, hooguit een blikje drinken, verder niets…” vertrouwt een nieuwverworven collega me op het wisselpunt in Eindhoven toe. “Voor je het weet is iedereen kletsnat, het is daar té heuvelachtig om je ronde door de bus te doen,” voegt ze er nog bezorgd aan toe. Ok, Luik, geen drank, repeteer ik als een soort mantra wanneer ik terug naar de bus loop, Luik geen drank!

Tussen Eindhoven en Maastricht loop ik direct mijn eerste blauwe plekken op, wanneer ik de bestellingen opneem in de bus. “Hahaha, we hebben er weer een hoor,” lacht de ene chauffeur naar de ander. Een combinatie van verwondering en irritatie maakt zich van mij meester en ik onderbreek het gebulder tussen de twee heren. “Wat heb jullie er weer een?” vraag ik hen. “Elk jaar is er wel een hostess die op een of andere manier haar benen bont en blauw stoot aan de hendels van de zittingen en jij behoort bij deze tot die club. Gefeliciteerd!”

Zijn we Toulouse al voorbij? Wanneer is de volgende stop? Hoe laat begint de bingo? Over hoeveel uur komen we aan? Het liefste zou ik op al deze vragen willen schreeuwen “Weet ik veel, ik doe dit ook voor het eerst, bestel gewoon een drankje en stel niet continu vragen!” Maar dat doe ik niet. Ik zoek het op, vraag het na of kom er op terug en dat werkt. Het stelt mezelf maar vooral de passagiers op hun gemak, hierdoor hangt er een relaxte sfeer in de bus. Top.

Retourtje strand

De Bingo is gespeeld, de videoband van Onboard Television wordt teruggespoeld, de laatste drankjes van vandaag zijn uitgeserveerd, het licht gaat uit en de passagiers gooien hun royal class stoelen in ligstand. Vermoeid van alle indrukken die op me af zijn gekomen tijdens deze uren aan boord van de bus, plof ik op de achterbank en val direct in slaap.

De eerste klanken schallen uit de radio, een teken dat ik mijn kleding glad moet strijken, mijn haar in bedwang moet brengen en iedereen van koffie of thee dien te voorzien, alvorens de ontbijtstop volgt. Een paar uur later lig ik in mijn bikini op het strand van Malgrat de Mar. De chauffeurs gaan naar bed, maar ik geniet liever van de zon, net als de andere meiden die deze zomer tussen Nederland en Spanje heen en weer pendelen. Tot het einde van de dag, voelt het alsof ik weer zelf op vakantie ben. Een snelle douche, een schone outfit en de terugreis kan aanvaard worden – zoals reisbrochures dat altijd zo mooi omschrijven -.

De feestsfeer bij de huiswaartskerenden goed in. “Dee, dee, na, na, na”, uit volle borst zingt de gehele bus, dé zomerhit van 1994 (weet jij nog welke dat was?). De avond verruilt voor de nacht en voordat ik er erg in heb zijn we weer in Luik – geen drank! -. Mijn eerste drie dagen zijn zo snel voorbij gegaan en zijn ook zo goed gegaan. Gelukkig maar, want vrijdag leg ik de route opnieuw af.

Bus, beach, bed, repeat

De gehele zomer van 1994 bracht ik in de bus of op het strand door. Het schema: maandag vertrek uit Nederland, dinsdagochtend aankomst, dinsdag aan het eind van de dag vertrek, woensdag aankomst. Donderdag VRIJ! Vrijdagochtend vertrek uit Nederland, zaterdagochtend aankomst, zaterdag aan het eind van de dag vertrek, zondag aankomst. De zondag dook ik meestal bij aakomst direct m’n bed in. ’s Avonds deed ik dan nog iets leuks met mijn moeder of een vriendin want…Maandag, repeat! Op maandag begint het schema weer opnieuw.

Résumé

Mijn eerste baan in de reisbranche leidde tot een opleiding tot Tourmanager aan de NHTV, voor stage begeleidde ik reizen in Europa en thans begeleid ik soms nog wel eens een reis in Azië. Hoewel ik de eerste dag een duizend doden stierf toen ik de eerste stap in de bus zette, heb ik er zeker geen spijt van, ja te hebben gezegd tegen deze mogelijkheid. Ik had op de dinsdagen en zaterdagen een hoop lol met de andere meiden op het strand. Een enkele keer ging ik zelfs ‘even’ op en neer naar Barcelona. Ik verdiende niet slecht en had bovendien geen tijd om geld uit te geven. The summer of ’94, those were the best days of my life 😉

Wat was jouw eerste baan in de branche waar je nu werkzaam in bent (of in gestudeerd hebt). Ik ben benieuwd.

Enne, dit was dé hit in 1994: https://www.youtube.com/watch?v=8DNQRtmIMxk

Onderwerpen

Meer reisinspiratie

Geef jouw reactie

8 reacties

  1. Wat grappig, dat heb ik ook gedaan Eva! Maar dan naar Benidorm. Niet een hele zomer lang, maar maar 2 keer. Het was niet echt mijn ding, maar een vriendin van me deed het wel langer. En inderdaad, met net zo’n heftig schema!
    Ik herinner me nog al die cup-a-soupjes die iedereen wilde. En de hele korte nacht. Om 00:00u mocht je je ogen dicht doen en om 6 uur weer koffie rondbrengen inderdaad. Maar.. Ik was WEL even in Spanje. En daar deed ik het voor. 🙂

  2. He, wat grappig, dat heb ik ook gedaan Eva! Maar dan naar Benidorm. Niet een hele zomer lang, maar maar 2 keer. Het was niet echt mijn ding, maar een vriendin van me deed het wel langer. En inderdaad, met net zo’n heftig schema!
    Ik herinner me nog al die cup-a-soupjes die iedereen wilde. En de hele korte nacht. Om 00:00u mocht je je ogen dicht doen en om 6 uur weer koffie rondbrengen inderdaad. Maar.. Ik was WEL even in Spanje. En daar deed ik het voor. 🙂

    1. Hoi,

      Dat heb ik ook gedaan, en volgens mij ook in 1994, maar in ieder geval bij Freeline. Ik ben die zomer maar 6 x mee geweest, want ik had al kleine kinderen, en kon alleen om het weekend. En oook na een eigen vakantie met de bus. Je beschrijft het goed, alsof het gisteren was! Ik herinner me inderdaad dat ik op zaterdagmiddag lekker op het strand zat. En eenmaal moest ik verplicht naar Benidorm ,en dat is alleen maar keihard werken. douche, eten en weer terug.
      In 2005 heb ik het nog een geprobeerd, bij Montemar, maar de sfeer was toen een een stuk minder gezellig geworden.
      Je brengt me op een idee, ik heb ook nog genoeg reizen van vroeger om over te schrijven.
      Mijn allereerste baan was in 1975, op het reisbureau van Lissone Lindeman, de voorloper van Holland International Reisburo. Ik ben dan ook een stuk ouder.
      En de volgende TBEX Europe zal in april in Lloret de Mar zijn, dat is pas een weerzien, na al die jaren!

      1. Hoi Marion, wat leuk om te horen. Heb je toevallig nog foto’s van die tijd? De foto die ik gepubliceerd heb is de enige foto van die hele Freeline zomer. Wij reden niet op Lloret, enkel Blanes, Malgrat, Santa Susana en Calella. Ik denk er ook aan om naar TBEX te gaan, zou leuk zijn om elkaar daar te treffen. Ga je er met de bus naar toe….? 😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *